Omzwervingen met Rothko en Goed Werk

De afgelopen drie jaar was ik actief als onderzoeker in de werkplaats muzisch onderzoek van het lectoraat Kunst en Professionalisering, zie ook https://www.musework.nl/nl/pag.... Ik kende Bart van Rosmalen al eerder van de werkgroep normatieve professionalisering waarin we ons ook buigen over de vraag wat Goed Werk nodig heeft: werk dat deugt en deugd doet, zin heeft en zin en plezier geeft. Maar ook welke schuring en wrijving er bestaat in werk dat soms door onbesproken normatieve processen niet zo goed uitpakt of soms ronduit belabberd is. Ook daar zoeken we in toenemende mate muzische werkvormen uit om uit de gewoonte van onze talking heads te komen.

Voor mij zijn de ontdekkingen die ik deed in de werkplaats  muzisch onderzoek een belangrijke drijfveer geweest om MCC te willen doen en me verder te verdiepen in interne en externe cross-over creativiteit en ontwerpkracht. Hoe mooi zou het zijn als we in MCC ook konden afstuderen met een MO accent. Dit jaar zal ik niet deelnemen aan de werkplaats zelf die ook vanwege corona uit een klein gezelschap zal bestaan. Het contact met Bart is er wel, ook in en juist rondom mijn ontwerp en onderzoek van de Plooi.

Ook ga ik verder met de interdisciplinaire groep belichaamd onderzoeken (een danser, een performer, een beeldend kunstenaar, een therapeut, een filosoof en ik) die ik in juni 2019 initieerde en doe ik  af en toe ook mee met belichaamd lezen. Daarnaast is er dan nog de groep transformatie, ritueel en gewoonte vanuit MCC die we voortzetten als een vorm van collectief leren en ontwerpen.

Graag deel ik mijn digitale artikel uit BLAD dat beschrijft hoe ik mijn fascinatie verkende voor de schilderijen van Mark Rothko en ze zo goed leek te kennen, al voordat ik ze ooit voor het eerst zag en hoe ik in co-creatie (terugmaken) via mijn eigen makerschap voor het eerst een voorstelling maakte die we twee keer uitvoerden.

Net als in de werkvorm en het werk in opvoering van de Plooi gaat het me om verrijking door een artistieke bron en een spelvorm die ons collectief aanzet om een onbekend gebied of onbekend gevoel te verkennen en een grens te onderzoeken waarin ook het niet-weten een plaats kan krijgen, die wanneer wij daar doorheen reizen kan leiden tot nieuwe inzichten en ontdekkingen, samengevat als betekenisvol of transformatief leren. De twee voorstellingen die we hebben gemaakt lieten een grote indruk achter bij zowel spelers als publiek dat als toeschouwer meemaakte en van ons allen een community of practice maakte.

Ben benieuwd hoe dit artikel waaraan ik tijdens MCC werkte en ook nog weer eens bewerkte op jullie overkomt, evenals deze kleine inleiding van waar ik nu sta. Aangezien dit soort werk juist floreert in (persoonlijke) ontmoeting is covid wel echt een bottleneck om een filmopname met deelnemeende professionals gerealiseerd te krijgen. Heel fijn dat mijn opleidingsgenoten afgelopen vrijdag met mij De Plooi wilden spelen, de spanning voelden en mij het vertrouwen schonken dat daarvoor nodig was. Dankbaar. Mooie sessie.

Reacties