Er is een verschil tussen denken en gedachten. In het boek 'Over Dialoog' laat fysicus en filosoof David Bohm zien dat we als mens geneigd zijn om eerdere gedachten steeds te herhalen. 'Gedachte' is dan ook een verleden tijd woord. Het is al gedacht. Hij plaatst dit tegenover het denken in het hier-en-nu. Denken als de meest open en onbevangen manier van waarnemen, betekenis geven en teruggeven. Niet gevangen in vooronderstellingen of (voor)oordelen. Het is een manier om de ander, de situatie en jezelf daarin te ontvangen precies zoals deze zijn.

Met voelen doet Bohm vervolgens hetzelfde. Wanneer emoties opkomen zijn dat altijd 'gevoeldes'. Iets in het nu roept oude emoties op. Dat is niet hetzelfde als in het moment voelen. 

In muzisch werk openen we wat in het systemisch werk 'het lege midden' noemen. Het creëert de ruimte om helemaal aanwezig in het nu te zijn en daarbinnen te denken en voelen. En dat is altijd een fysieke aangelegenheid. Het is voelbaar in je lijf en in de resonantie tussen mensen. Je kan dit ook omdraaien. Als je lijf meedoet zonder dat je wordt overweldigd door emotie of dat je al te vast komt te zitten in denkcirkels, loop je de meeste kans om te weten dat je aan het denken en het voelen bent. Muzisch werk schept in veel van haar werkvormen de ruimte om dat te kunnen en mogen doen.

Hieronder ligt nog een andere oefening. Namelijk om zowel te denken als te voelen. Er is veel narratief gaande over 'uit het hoofd en in het lichaam'. Buiten dat dit een scheiding tussen de twee in stand houdt roept het ook een of/of op. Als je in je hoofd zit kan je je lijf niet voelen en als je in je lijf zit kan je niet denken. Wij zouden zeggen dat het oefening vraagt maar dat je geenszins ophoudt met denken als je fysiek beweegt. Choreografe en danseres Krisztina de Châtel zegt hierover in haar boek Dans! Denk! dat dansers wanneer ze dansen geenszins ophouden met denken. "Wie zit er immers op leeghoofden te wachten." Nee het gaat om de vaardigheid om te voelen, te denken, waar te nemen, te bewegen, te improviseren en je intuïtie te volgen.

Wat denk jij nu? en nu? en nu?

En wat voel je? Waarin je lijf voel je dat?