Het loopt altijd anders dan je bedacht had. Mensen geven ineens hun eigen draai aan een werkvorm die je inbrengt. Je wilt iemand even aan het woord laten, maar die blijft maar praten. Of iemand komt onverwachts uit de hoek met een dwarse opmerking. Hoe ga je hiermee om? Het is verleidelijk om in dit soort situaties kaders te geven van wat we wel en niet doen. Je voelt dat de flow op het spel is komen te staan, maar tegelijkertijd kan dat op de rem trappen precies ook de flow breken. Het is hier dus zoeken hoe je de flow op subtiele manieren kunt leiden en begeleiden. Op het moment dat er in de ruimte die je schept iets gebeurt dat duidelijk om aandacht vraagt is het ook niet handig om dit te negeren. Het vraagt van jou als facilitator de vaardigheid om het een plek te geven, snel terug te praten en daarin erkennend en waarderend te zijn. Bijvoorbeeld door wel even in je eigen woorden te benoemen wat leuk is in het punt dat iemand maakt, maar daar verder niet lang bij stil te staan. Of regie te pakken met het zinnetje: “de volgende vraag is al het begin van de werkvorm”. Bijsturen zonder al te veel af te remmen. Voortbewegen op dat wat zich voordoet.

Wat loopt er vaak anders bij jou? Welke tegenreactie krijg je regelmatig? Welke zinnetjes heb je paraat om de regie weer te pakken of te erkennen en waarderen wat er ook speelt.