Me de Muzen toeëigenen - deel 2

Ontembare vrouwen. Boswezentjes. Vliegende machines. Talismannen. Het tekenen van de Muzen legt een reis af over de aardbol en door de verbeelding. En uiteindelijk is mijn moeder niet alleen de oorsprong van deze wereld, maar ook een terugkerend thema.

Naast schrijven aan of vanuit de Muzen ben ik gaan schetsen en tekenen. Wat betekenen de Muzen voor mij?

Allereerst hebben ze iets van 'ontembare vrouwen' voor mij. De verhaaltjes die ik zelf schrijf het laatste jaar bevatten opvallend vaak een hysterisch en onredelijk vrouwenfiguur. Dat ga ik nu niet analyseren. Wel wil ik zeggen dat ik de Muzen in hun ongrijpbaarheid zie zoals de boswezentjes in de film Princess Mononoke van Hayao Miyazaki. Deze kodama of kotodama verschijnen als teken van vitaliteit van het woud en verdwijnen eveneens als het slecht gaat ermee. In plaats van de Griekse Muzen zien als entiteiten die verschijnen na smeekbedes of naar willekeur, wilde ik het zien als kwaliteiten die gaan meespelen in een situatie als de randvoorwaarden kloppen. In november was ik op het eiland Yakushima in het zuiden van Japan. Daar ben ik door het woud getrokken dat model stond voor de film en heb ik de kodama zelf ook gespot!

Dankzij wat inspiratie van Japanse ontwerpers wier kraampjes ik bezocht tijdens de Design Festa in Tokyo in november heb ik negen kleine tekeningen van de Muzen gemaakt. Veel van wat ik zag tijdens dat evenement met 12.000 kunstenaars en ontwerpers bevatte miniatuur als thema (zoals de foto hieronder van werk van Yuni & Nona.). Kleine machines die vlogen en hele steden bevatte maakten iets bij me los wat ik ook ervaren heb bij andere de films  Miyazaki zoals Howl's Moving Castle

Het mechanisch element introduceren in mijn voorstelling van de Muzen roept spanning op. Zeker wanneer dit element juist is wat hen doet vliegen. Het lijkt een vreemde combinatie, maar het maakt mijzelf nog steeds nieuwsgierig. Het is ook een prikkelend contrast met het beeld van de kodama die juist de vitaliteit van de natuur weergeven.

De negen Muzen zijn in elk een tekening gevangen inmiddels. Momenteel vraag ik me nog af of ik die ook wil inkleuren. Tijdens de werkplaats in januari heb ik dit door medeonderzoekers laten doen. Gewoon voor mij. Omdat iets vragen van anderen voor mezelf niet gemakkelijk is voor mij. Met wat aanmoediging heb ik hen gevraagd de tekeningen in te kleuren. Misschien schuilt hier wel een Muzische werkvorm in.

Ook vroeg ik hen deze tekeningen als talisman te laten werken voor mij door er iets bij te schrijven wat deze Muze mij zou kunnen geven. Op dat idee ben ik door gegaan. Daar meer over in een volgende reflectie.

Reacties