Daar waar in de relatie, tussen acteur en publiek, kunst ontstaat. Zo ontslaat er in het intermenselijke contact tussen verzorger en zorgvrager, waar bijvoorbeeld een hand wordt vastgehouden, de schoonheid van een kunstwerk.
Het proces als kunstwerk.
Esthetiek in zorgdragen.
Kunst in de ontmoeting, waar proces en product samenvallen.
Daar waar schoonheid geen doel was, maar ontstond.

In mijn handelingsonderzoek voor de Master Begeleidingskunde heb ik op de afdeling interne geneeskunde van een ziekenhuis een aantal van deze ontmoetingen gezien tussen patiënt en verpleegkundige. Dit proces heb ik een aantal keer in een rijke beschrijving als een vertelling teruggegeven aan de verpleegkundigen.
Maar, wat maakt nu dat die rijkheid van dat moment kunst is? En hoe ontstaat die rijkheid?
Over dat moment in het proces en de esthetiek van zorgdragen wil ik mij de aankomende tijd bezighouden.

Op dit moment zit ik in de scriptiefase van de Master Begeleidingskunde aan de Hogeschool Rotterdam. In het dagelijks leven ben ik docent theater aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. En ben ik de afgelopen jaren bezig geweest, via de master, met een transitie in mijn werkende leven. Maar toch kom ik ergens steeds weer terug in de kunst.