schrijf vijf minuten over een belangrijk moment

Het bord is leeg, maar mentaal zie ik al wel wat vlakken en gebieden voor wat ik wil laten verschijnen. Zo sta ik daar bij dat scheef geparkeerde whiteboard op wielen dat zo direct klungelig tussen wat tafelblokken neergezet dient te worden in het zicht van de groep. Terwijl ik kies welke kleur stift de basislijnen en -woorden zal optekenen, druppelen mijn studenten binnen. Het is amper half negen en een mistige ochtendzon heeft de leegte van onze ruimte alvast van glans voorzien. Mijn oren tasten ook al een beetje af wat de toon van het binnenkomen en gaan zitten is. Wie groet wie? Wie babbelt? Mijn ogen zijn ondertussen gefixeerd op de punt van de stift. Wat zet ik alvast neer? Wat vul ik pas later in?

benoem eens inzichten

Het is fijn om in stilte, alleen, maar in situ iets voor te bereiden...

Vormgeven is een zoeken naar wat bruikbaar is en past. Men mag mij aantreffen of betrappen in deze zoekende aftastende concentratie. Dat is de kern van een maakatelier zelfs...

Er is al schoonheid zonder zelf iets te doen behalve waarnemen...

Je kan zowel bij de materie en de wil die daar op inwerkt zijn, als ontvankelijk voor het sociale blijven...

op welke vraag geven deze een antwoord?

"Hoe wek je het zijn van een maakatelier tot leven waarin je een onderzoekend gezelschap vormt?"

associaties

oase en observatorium in de woestijn...

geef het een titel

"Puntig ontvangen"

trek conclusies

Zet een onderwijsconcept aan door altijd in medias res te starten.

waartoe zet dit je toe in beweging?

Vertragen op hele kleine momenten en die helpen omlijsten bij anderen.

Zelf 'in medias res-situaties' opnemen in mijn onderwijs- of sessieontwerp.