Maar als ik een stip aan de horizon benoem gaat het over makerschap. Wie ben ik als maker en op welke manier draag ik bij? Maken in brede zin, scheppen. En het gaat over 'goed werk'.
En dingen ontvouwen zich dus. Die dingen beschrijf ik hierna als instap-moment-opname. Deze lijntjes zullen doorlopen, misschien doodlopen of misschien uitgroeien tot iets moois, of vervangen worden door nieuwe lijntjes.
De output gaat dan over een betekenisvolle bijdrage van mij aan de wereld. Van binnen naar buiten. Van divergeren naar convergeren. Van dienstbaar naar scheppend.
Mijn dummy mag vol.
"Ze zijn niet de God van iets, maar ze doen en brengen hun werken in praktijk." - Bart van Rosmalen over de prestaties van de muzen (p.130 'Muzische professionalisering.')
Dat riep bij mij het beeld op van zo'n wolkendek wat openbreekt en waar dan zo'n lichtstraal door naar beneden reikt. Ik heb dat altijd geïnterpreteerd als een soort bemoedigende knipoog van iets goddelijks. Een soort boodschap:'houd moed, je bent goed bezig, ik (god, het goddelijke, het universum...) ben er en steun je.'. Mooi toch.
Raakvlakken met het gedachtegoed uit het proefschrift van Bart zijn er al lang. Zo moest ik denken aan mijn afstudeerscriptie over "menswaardige communicatie bij organisatieveranderingen." Waar de theorie ophield bij 'van top-down naar bottom-up' wilde ik een stap verder gaan. Het moest 'echter' zijn, 'waarachtiger'. Niet het economisch doel stond voorop, maar de mens. Zo, dat was een kluif zeg.
Maar ook in mijn drijfveren om ontslag te nemen als docent bij de Hogeschool Utrecht zie ik lijntjes. Vanuit het gevoel niet meer te zijn dan een cel in een excell-sheet en een verlangen naar iets anders, humaners, creatievers... En ik lees over de werkplaats van Sennett en denk wederom 'Ja dat, precies dat bedoel ik' (zie ook mijn 'bronnen'.)
En nu ontstaan er nieuwe lijntjes. Dat gaat vanzelf. Ik heb geen plan, ik laat het zich ontvouwen.
Er zijn de afgelopen weken twee creatieve 'broedplaatsen' op mijn pad gekomen, die misschien tot onderzoeksmateriaal leiden.
De eerste plek mailde ik over een ideaalplaatje dat ik voor ogen had. Dat je samen met een groep mensen zo'n plek runt en bouwt. Dat ik best de klapstoelen neer wil zetten bij een evenement, dat ik het kippenhok vertimmer, nadenk over een nieuw programma, een subsidie-aanvraag schrijf etc. Vanuit betrokkenheid, het is toch 'onze' plek. En dus geen 'artistiek leider', 'zakelijk leider', 'productiemedewerker' et cetera. Ik kreeg een enthousiaste reactie terug. Ze zitten midden in deze fase van organisatie-transitie. Volgende week volgt een eerste gesprek...
De tweede vraag die op mijn pad kwam gaat over ruimte. De behoefte van kunstenaars aan ruimte voor expositie (zichtbaar maken, denk aan de muzen), experiment (spelen, denk aan de muzen) en educatie (wat ik liever zie als een soort mogelijkheid om jonge mensen te betrekken bij en inspireren met de ontwikkeling van je werk). Ruimte en tijd. dat het om het proces mag gaan. Dat kunst geen economisch nut hoeft te hebben, omdat de waarde juist zit in de 'tegenkracht'.
En dan mijn verlangen. Ik heb me aangemeld voor een oriëntatiecursus op de KABK en ben erg benieuwd of ik toegelaten wordt. Geen plan of verdienmodel of 'hoe dat dan moet', maar een verlangen om te maken en een gevoel dat er meer creativiteit in me zit als ik me er aan wijd.
En dit alles gaat misschien wel over 'goed werk'.
Mijn valkuil is dat ik blijf hangen in mijmeren en uitweiden. Ik zou het mooi vinden als de werkplaats bijdraagt aan het 'handen en voeten' geven. Dat het tot output komt. Want het wordt een beetje vol hierbinnen...