We praatten met elkaar een uur over Vertellen. We hadden het over wegkomen uit een dominant verhaal: de lithanie 'Ik en mijn Werk', de scene 'Ik en mijn Afkomst', die steeds weer opnieuw gespeeld moet worden door de vraag die die scene oproept.

We hebben vaak een beeld van anderen, en door het uitlokken van verhalen, kun je een ander beeld krijgen. Zodat je meer de mensen ziet, en minder dat beeld. Zodat jij én die anderen uit een scene kunnen blijven.

Ik ervoer ineens: het gaat over láten vertellen. Een gehoor creëren en tijd & ruimte om een ander te laten vertellen.

Er was ook aarzeling om zelf te vertellen. Alsof je in het delen, stapt in het script van het ego. Alsof je alle aandacht naar iets van jezelf toetrekt voor jezélf, terwijl je eigenlijk juist aan het bijdragen bent.

Muzisch werken biedt vormen om de verhalen waarvan jij of de verteller vindt dat ze gehoord moeten worden, een plek te geven. Zodat er verbinding kan ontstaan, vriendschap zelfs, ín en voorbij de professionele distantie. "Roept dat bij jou een verhaal op?" Of een vraag stellen op zo'n manier, dat er tweerichtingsverkeer is, door context te geven waarom je de vraag stelt.

Het is mogelijk om repertoire te verzamelen om te gaan snappen hoe dat moet, laten vertellen en bijdragen door te vertellen. Dat repertoire maakt onderdeel uit van muzisch werken.