Lievnasjaurre
niets neemt ruimte in, hier neemt alles de tijd
zolang wij zwijgen zijn wij ontslagen
van elk aanwezig teken, we zien het
onleesbare handschrift van de erosie
wat hier valt af te lezen is niet meer
dan wat wij zelf zouden hebben opgeschreven
geen mens te zien, wildgroei van stilte
die omhoog klimt langs het geluid van duizend muggen
we zijn hier eerder geweest, niemand is gebleven
als wij afdalen naar het meer voor ons avondeten ,
voelen we hoe het onder water leeft, we ontdekken
restanten verstomde telegraafpalen
die als een stippellijn de weg uit dit landschap
markeren, bij wijze van spreken