Werking

Deze werkingsvorm is een oefening in het toelaten van wat zich gaat ontvouwen; er is geen plaats voor doelgerichtheid. De deelnemers mogen dichtbij het spelen blijven, het spreken is een voortzetting en herbeleven van het improviseren. De vaste kaders worden hiermee weggenomen.

Door het zoekend spreken na de eerste keer spelen ervaren deelnemers meerdere visies. Ze beleven het spelen nog een keer via een ander en begrijpen daardoor het spelen meer. Door deze meervoudige ervaring wordt de beleving en de inhoud van de volgende rondes wezenlijker. De herhaling van het improviseren zorgt zo voor verdieping in het toelaten van het niet-bedachte, verdieping in openstellen.

Aanwijzingen

De begeleidster geeft een korte inleiding waarin zij de groep vraagt om alle ervaringen tot dan toe te vergeten. Zij vraagt de deelnemers zich te concentreren op het hier en nu, door rond te kijken in de ruimte waar ze nu zijn. Ze helpt hen hun hoofd schoon te vegen en deze werkingsvorm met een onbeschreven blad te starten. Na deze uitleg is er stilte.

Er volgen drie of vier rondes van collectief, geïmproviseerd spelen. Na elke speelronde vraagt de begeleidster wat de deelnemers ervaren (horen, voelen, zien) en of ze in het spel opgaan. Bij het converseren legt zij de nadruk op het zoekend spreken, het spreken vóór het denken uit. Dat mag stotterend en stamelend zijn. Het spreken is als het ware nog onderdeel van het spelen.

Duur: 60 minuten plus nagesprek

Groepsgrootte: minimaal 3 maximaal 12

Benodigdheden: neutrale ruimte waarin gespeeld kan worden, instrumenten en eventuele andere creatieve media of theatrale middelen (tekenspeullen, objecten etc.)

Improvisation/conversation is useful for groups which tend to be focussed on results. Working within this form the attention of the participants is once again focussed on receptiveness and keeping an open mind for improvisation.

The way it works / Manifestation

This form is an exercise in sensitivity for what is about to unfold; there is no room for purposiveness. Participants may stay close to playing, speech is a continuation and reliving of the improvisation. Strict boundaries have been put aside.

Through searching in speech after the first time playing participants experience multiple views. They relive the improvisation via someone else. They understand what has been played better. This multiple experience of the piece deepens the perception and content of further rounds of improvisation. The repetition of improvising allows for a more essential perception and receptiveness.

Clues

The supervisor gives a short statement in which she askes the participants to forget all their experiences until then. She brings their attention to here and now by focussing on the space and people around them. She helps to wipe clean their minds and start this form with a tabula rasa. After the statement there is a brief silence.

In the three or four rounds that follow the group improvises collectively. After each round the supervisor asks about the different experiences (hearing, feeling, seeing) of participants and the way they are engulfed by the improvisation. In the conversation the supervisor is focusing on the search in speech, words spoken before the thought. Participants may stammer and stutter. Speaking is still part of the improvisation .