'Elke roman is een gelijkwaardige samenwerking tussen de schrijver en de lezer en het is de enige plaats in de wereld waar twee vreemdelingen elkaar kunnen ontmoeten op voorwaarden van absolute intimiteit.' (Paul Auster)

Beste lezer,

'HKU wil een veilige omgeving bieden, waarin studenten en medewerkers respectvol met elkaar omgaan en kunnen leren en werken in een prettige en productieve studie- en werksfeer. Professionele gedragsnormen zijn daarbij cruciaal.' Er is een gedragscode opgesteld, omdat (seksuele) intimidatie, agressie en geweld, discriminatie, racisme, en pesten ontoelaatbaar zijn. Niemand kan het daar mee oneens zijn.

Daarmee lijkt ‘intimiteit’ een gevaarlijk woord te zijn geworden. Een woord dat we liever niet hardop uitspreken in ons werk. En toch is er ook een verlangen. Na de lange coronajaren waarbij afstand houden de norm was, is er behoefte aan nabijheid, aan samen, aan misschien wel… intimiteit? Of zoals Paul Verhaeghe het zegt: 'De mens draagt een dubbele drang in zich die tegenstrijdige impulsen veroorzaakt: enerzijds het zoeken naar opwinding, anderzijds het zoeken naar rust'. (Uit: 'Intimiteit')

In deze MusePost verkennen we of er ook een vorm van intimiteit mogelijk is die wel gewenst is. Kan het werk een uitnodiging zijn om elkaar juist dichter te naderen? Kan intimiteit een vorm van dialoog zijn voor mensen die geen woorden hebben? Hebben we in een polariserende wereld nabijheid niet juist hard nodig?

Lees je mee?

De werkplaatsredactie.

Het verboden stuk

een brief aan meneer Ellegiers

Muziek luisteren, muziek maken, samen spelen... Muziek neemt een vorm van intimiteit mee. Al is het alleen al omdat muziek in je lichaam resoneert. Dichterbij kun je niet bij een ander komen. Niet met kijken, niet met aanraken, alleen geluid houdt zich niet aan lichaamsgrenzen. Maar kan en mag er dan over intimiteit gesproken worden in een celloles? Of is dat 'verboden gebied'? In een brief aan zijn oud celloleraar meneer Ellegiers, zoekt Bart van Rosmalen antwoorden op deze vragen. Hoe intiem is nog wenselijk? En waarover mag je niet spreken, maar wel spelen?

Lees hier: Het verboden stuk - brief meneer Ellegiers

De stem van de ander

een zoektocht naar taal om de ander en het andere te naderen

In het essay 'De stem van de ander' probeert Anouk Saleming met taal een brug te slaan tussen verschillende werelden. Kan taal bijdragen om de ander of het andere te naderen? En mag je dan zomaar alles schrijven? Wat als de tegenstem een stem is waar je het niet mee eens bent? Verdient iedere stem zomaar een podium? En wat staat ons te doen in een wereld waarin de lijn tussen fictie en werkelijkheid steeds diffuser lijkt te worden?

Lees hier: De stem van de ander

We kunnen toch gewoon proberen elkaar lief te hebben op welke manier dan ook? INTIMITEIT. VERBONDENHEID. We kunnen toch met elkaar, in elkaar, op elkaar, naast elkaar samen zijn? Elkaar proberen te begrijpen? BEGRIP. RESPECT. We kunnen toch een einde maken aan die onverdraagbare eenzaamheid waarin we met z’n allen zitten? We kunnen de deur toch openzetten van die op onszelf gerichte individualiteits-gevangenis? TOENADERING.
WAARDERING. Waarom is het zo verdomde moeilijk om de ander echt te bereiken? LIEFDE. LIEFDE. Dat is toch niet te veel gevraagd.

(uit de repetities voor de voorstelling ‘Life ain’t a picnic’, DeGasten)

 

Klein geluk

intimiteit als vanzelfsprekendheid voor communicatie

Hoe maak je klein geluk zichtbaar voorbij woorden? Hoe geef je stem aan mensen die maar moeilijk toegang tot woorden hebben, maar toch zo rijk communiceren? Hoe vang je dat? Een film van Doeta Aartsma, Kitty Tersmette en Peter Rombouts over intimiteit als middel om te communiceren. De korte film 'Klein Geluk' werd gemaakt in samenwerking met het Social Envoy team en de medewerkers en bewoners van de Marius Meijboom.

Muzisch werk - vijf middagen masterclass

Tenslotte op veler verzoek komt ie er aan: de masterclass muzisch werken die Bart van Rosmalen samen met Peter Rombouts voor de tweede keer vanuit HKU zal geven. Start 5 april.

'Wat maakt dat mensen met wie je werkt echt 'instappen'? Hoe werk je met elkaar samen over grenzen van disciplines, hiërarchie en organisaties heen? Hoe word je eigen werk/ practice een bron van kennis en vernieuwing? Dat zijn een paar onderliggende vragen waar we met de deelnemende professionals in zullen duiken. Met veel praktisch en direct toepasbaar repertoire, onderbouwd met relevante bronnen. Waarom is het gegeven de grote maatschappelijke vragen van onze tijd zo belangrijk om ook te sleutelen aan de 'haarvaten van het werk'? En daar het scheppende, generatieve, zowel verbindende als eigenzinnige werken te versterken?

Doe je mee? https://www.hku.nl/studeren-aan-hku/alle-opleidingen/masterclass-muzische-gespreksvormen