Being the Change
De vraag waarmee ik deze avond instapte is: hoe veranderen wij elkaar? Ik speel hierin met de term doorlaatbaarheid van Gert Biesta. In ‘Door kunst onderwezen willen worden’ beschrijft hij de werking van kunst in relatie tot het begrip doorlaatbaarheid. In vind het fascinerend hoe mensen onderling deze werking kunnen hebben. En als we ons daarvoor openstellen om dit bewust mee te maken is het één van onze grootste krachten, puur en alleen door er te zijn. Op welke manier kan ik dat voelbaar en ervaarbaar maken?
Rijk A4’tje
Grensgangers Werkplaats
21 februari 2022
Transformatieve Tocht
De ervaring
Welke ervaring staat me nog scherp voor de geest?
Terwijl ik dit schrijf roept in mijn hoofd steeds een stemmetje dat ik een ervaring zou moeten kiezen uit deze avond die beter raakt aan de vraag waarmee ik instapte. Dat zou meer opleveren voor mijn onderzoek, rechter op het doel af.
Eén herinnering verschijnt echter steeds, dus die is blijkbaar het onderzoeken waard. Eens kijken waar het me brengt als ik een omweg kies.
Nadat we de Ammoniet één keer hebben gedaan met Manuela en Clara als haar schaduw, bespreken we kort de ervaringen na. Groepsgenoten stellen vragen als: ‘komt het nu door de woorden dat het deze werking heeft? Wat zou er gebeuren als er alleen beelden zouden liggen? Zou de volgorde van de woorden nog iets uitmaken in het opdoen van inzichten?’
Op deze nieuwsgierigheid, zo interpreteer ik het, reageren wij als organisatoren. Inge heeft ook een versie gemaakt met natuurfoto’s en wil hiermee experimenteren. Ik stel voor dat ieder een eigen woord uitkiest waarmee zij zich verbindt. We kijken wat er dan gebeurt. Dan doen we de Ammoniet nogmaals met Rob en Bart als zijn schaduw.
Ik herinner me eerst kort de verwarring van binnen bij deze reacties, omdat ik ze niet had verwacht, het verstoort mij enigszins. Daarna verheugt het mij vanbinnen dat groepsgenoten zich ook tot de vorm verhouden in relatie tot de inhoud. Ik beweeg mee op Inges reactie tot een experiment en ik ben blij hoe ik mee kan op deze openheid. Ik heb daarna het gevoel dat de Ammoniet van iedereen is, dat we dit nu delen door de ervaring en deel is geworden van iedereen.
De inzichten
Welke inzichten krijg ik hierover?
* Beweging start bij verwondering
* Toe-eigening begint bij nieuwsgierigheid
* De reactie op de verwondering bepaald of er gedeeld kan worden
* Delen is de open reactie de nieuwsgierigheid laten ontmoeten
Nadat ik de bronnen heb toegevoegd komen nog deze dingen op:
*Vorm van Ammoniet herbergt de geschiedenis, de collectieve kennis en het voortdurend veranderen van samenstelling als mens en is alleen al om die reden een krachtige vorm om in te bewegen.
* Dat we ons kunnen bekwamen in het in het leven staan als actoren, zoals Hanke Drop schrijft, schrijft het onderwijs toch een heel ander receptuur voor?
Verhouding tot mijn onderzoek
Als deze inzichten een antwoord zouden zijn op vragen die ik had, welke vragen zouden dat zijn?
Wat hebben ‘eigenaarschap’, één van mijn andere fascinaties en ‘door elkaar veranderd worden’ de vraag waarmee ik vanavond instapte, met elkaar te maken? In de beweging die ik waarneem door de vragen van de groepsgenoten schuilt misschien de eerste stap naar eigenaarschap: nieuwsgierigheid. Een eerste beweging in het willen toe-eigenen van iets. Toenadering zoeken tot het geen zich aandient. Een beweging ernaartoe.
Beeld/Bron
Welke beelden of bronnen heb ik erbij?
10 mei 2021 website Nivoz
https://nivoz.nl/nl/mijn-inzichten-uit-being-in-the-world-wat-laten-we-veel-van-ons-menselijk-potentieel-dat-zo-prachtig-zichtbaar-is-in-deze-documentaire-liggen-in-het-onderwijs
Hanke Drop bekeek de documentaire Being in the world niet één keer, maar wel vijf keer. En telkens was er weer iets nieuws. Haar bijdrage gaat over doorlaatbaarheid, ons vermogen om aangedaan, aangeraakt te worden. En mondt uit in een appel naar het onderwijs en de leraar voor de klas. ‘Want wat laten we veel van al ons menselijk potentieel, dat zo prachtig zichtbaar wordt gemaakt in de documentaire, liggen in het onderwijs! Als actoren in het leven staan, dat is wat we van heel jongs af aan kunnen en mogen en misschien ook echt als ‘mastery’ moeten ontwikkelen om te kunnen bijdragen aan deze wereld vol complexe vraagstukken.’
24 mei 2012 Robbert Dijkgraaf
https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/artikelen/robbertdijkgraafrencarnatie
Gaat u eens rustig zitten en adem diep in.
Wist u dat een van de luchtmoleculen in uw longen een grote historische waarde heeft? Jawel, precies datzelfde molecuul ademde Julius Caesar uit, toen hij in het jaar 49 voor Christus de rivier de Rubicon overstak en de beroemde woorden alea iacta est sprak. U bent rechtstreeks met deze belangrijke historische gebeurtenis verbonden. Maar daar houdt het niet mee op. Een ander molecuul, in diezelfde ademtocht, verzuchtte uw moeder bij de laatste perswee van uw geboorte. En met weer een ander molecuul blies u de kaarsjes op de taart van uw achtste verjaardag uit.
Hoe kan ik met zoveel zekerheid zulke sterke uitspraken doen? Door de harde wetten der waarschijnlijkheid en door het onvoorstelbaar grote aantal moleculen in één teug adem, die zich uiteindelijk in de atmosfeer verspreiden. De complete wereldgeschiedenis zit op dit moment dus letterlijk in u.
Ik hoop dat u het niet persoonlijk opvat, maar uw eigen lichaam is trouwens een levend museumstuk, een samenraapsel van antiek en curiosa. Uw allereigenste en onveranderlijke `ik’ wordt voortdurend gesloopt en verbouwd. Het leven van een cel in ons lichaam is namelijk kort en bruut. Het DNA wordt zo’n honderdduizend keer per dag aangevallen. Enzymen zijn continu bezig de gaten te vullen en de boel bij elkaar te houden. Maar lang kunnen ze het verval niet tegenhouden. Witte bloedcellen leven maar een paar dagen. In een maand is uw huid volledig vernieuwd. In de tijd dat u naar deze column luistert, zullen miljarden van uw cellen zijn gestorven en vervangen door nieuwe. Het wonderbaarlijke is dat u daar niets van merkt en tijdens dit groot onderhoud ongestoord kunt blijven doorluisteren. Maar als u zich straks niet helemaal de oude meer voelt, dan is dat begrijpelijk.
Deze permanente recycling heeft grote gevolgen. De atomen waaruit u bestaat zijn allemaal eerder gebruikt.
U draagt op duizenden atomen in u van bijna ieder mens die ooit heeft geleefd. Zo zit er een snufje Caesar in u en een wolkje Marie-Antoinette, samen met sporen van alle Egyptische farao’s en Chinese keizers. En er is geen enkele reden ons tot alleen de hogere diersoorten te beperken. In moleculaire zin bent u een wandelend geschiedenisboek van het leven op aarde.
Neem bijvoorbeeld een enkel koolstofatoom in uw linker pink. Koolstofatomen vinden hun oorsprong in krachtige sterexplosies. Op aarde zitten ze meestal gevangen in rotsen, steenkool of diamant. Daar blijven ze gemakkelijk honderden miljoenen jaren achtereen zitten. Maar soms ontsnapt zo’n atoom. In de korte verloftijd, die in de regel maar een paar miljoen jaar duurt, zal het dan in de vorm van CO2 vrij over de aarde zwerven, opgelost in de oceanen of in de atmosfeer.
Zo nu en dan zal dit atoom heel even tot leven komen en onderdeel van een organisme vormen. Misschien eerst in een blaadje van een reuzenvaren, vervolgens in de vleugel van een tropische vlinder en daarna in een mammoethaar. Maar nu zit het in uw linker pink! Ongetwijfeld de kroon op het bestaan van dit atoom.
Reïncarnatie, kosmische auravelden en spirituele levenskrachten moeten ons verbonden laten voelen met de natuur. De werkelijkheid is echter veel gekker. Door uw atomen bent op dit moment live verbonden met ieder organisme dat ooit op aarde heeft geleefd of zal leven!
En nu mag u weer rustig uitademen.
Titel
Geef het een titel.
Being the change.
Ik moet denken aan het motto van Artez, dat nu nog een nieuwe betekenis voor me krijgt.
Ik zie dat dit ook een boek is van Peter Kalmus uit 2017 ‘Being the change. Live well and spark a climate revolution. A plethora of insights about nature and ourselves, revealed by one man’s jouney as he comes to terms with human axploitation of our planet. Being Change. Change by Being.
Je als actor steeds meer verfijnen, de kunst van het omgaan met veranderingen, verandering bewust toelaten en verandering durven zijn.
Vervolgstap
Wat zou ik nu als eerste doen?
Daardoor is voor mij weer een cirkeltje rond met het andere grote vraagstuk: het klimaat. En daarnaast het vraagstuk over de veranderde situatie in de wereld met de oorlog in Oekraïne. Gisteren in de ‘Open Ruimte’ van Grensgangers hebben we daarover gesproken. Hoe vormt dit een context voor dat wat we aan het doen zijn. Voor mij is er méér dan eens de noodzaak om te doen wat doen. Ik ga daarover aan het schrijven.