speech
"De noten die je niet speelt zijn net zo belangrijk, of vaak nog belangrijker dan de noten die je wel speelt" Miles Davis
Welke noten speel je. Welke niet? Waarom? Wanneer? Hoe?
Het leven stelt voortdurend die vraag. In je werk, prive, de maatschappij.
Mijn leven is één groot onderzoek naar die vraag. Wat ligt daaronder, welke drijfveren, angsten, verlangens. Welke geschiedenis ligt eraan ten grondslag. Welke toekomstvisie.
Ik denk er veel over na, ik lees veel. Ik kijk documentaires. Ik spreek er met mensen over. Die geven allemaal een deel van het antwoord. Maar er is ook een stukje van het antwoord dat niet op de die manier gegeven wordt.
Dat stukje onderzoek ik in het spel. Spelen in de zin van muziek maken en in de zin van het spelend leren.
Ik heb 30 jaar als professioneel musicus gewerkt, o.a. ook in Het Gelders Orkest. Ik heb ervaren wat de kracht van muziek is, als maker en als luisteraar. Wat het vraagt om muziek te maken; de discipline, de kwetsbaarheid, de onzekerheid. Maar ook wat het geeft: de ruimte, de energie, de verbinding, het onhoorbare hoorbaar makend.
Nu ben ik zo'n 10 jaar trainer/coach waar ik muziek gebruik als vorm en middel om in contact te komen met dat stukje van het antwoord.
Een gebied waar heel veel informatie ligt, maar waar het soms lastig is om bij te komen. Waarom is dat?
Komt het door een maatschappij die een appel doet op ratio, doelmatigheid, controle, resultaat?
Komt het door je eigen mindset waar je jezelf niet creatief, inspirerend, vakkundig genoeg vindt.
Of komt het ook doordat spelen spannend is: zit er een risico in, staat er iets op het spel?
Je gaat een gebied in waar je niet weet wat er gaat gebeuren. Je laat de controle in ieder geval voor een deel los. Je gaat iets ervaren en leren wat je nog niet wist. Het gebied van het 'niet weten' , dat ook in Zen-Boeddhisme zo'n belangrijk thema is.
En er is altijd een stukje dat dat niet wil. Dat wil dat het blijft dat zoals het is. Dat veiligheid zoekt.
Ik geloof dat er een ruimte is waar je je veilig kan voelen en waar je toch kan spelen. Stappen zetten, onderzoeken. Het is mijn missie en passie om samen met jou zo'n ruimte te creeëren. Voor jou en ook voor mezelf. Omdat we dan samen groeien. Nieuwe antwoorden vinden. Antwoorden voor onszelf, maar ook voor anderen, voor de maatschappij waar we in leven.
Waarom zouden we spelen...
Ik sluit af met de woorden van George Bernhard Shaw:
We stoppen niet met spelen omdat we ouder worden, maar we worden ouder omdat we niet meer spelen.