Lieve Liza,

De Key Note van Gert Biesta is maandag de 17^e om 16.00 uur, dit is livestream, dus je kunt zo meekijken. Ik wil je ook heel graag uitnodigen voor de Masterclass om 19.00 uur. Er kunnen maar een handjevol mensen te gast zijn, dus ik denk dat we kenbaar moeten maken waarom het belangrijk is dat je erbij bent. Schrijf jij een briefje aan Bart wie je bent en wat je doet? Dan ziet hij hoe je betrokken bent op dit onderwerp en hoe het een weerslag kan hebben in jouw praktijk bij het MBO. Volgens mij is dat heel waardevol gezien de ontwikkelingen daar.

De werkplaats Grensgangers legt die avond een ontwerp aan Gert Biesta voor dat we hebben gemaakt naar de theorie van zijn boek ‘Door kunst onderwezen willen worden’. Het ontwerp gaat om de vraag of we onszelf als professional kunnen laten onderwijzen door kunst, om zo tot nieuwe perspectieven en handelswijzen te komen in situaties waar voor het kind of de jongere een kans ligt om ‘in de wereld te komen’ zoals Biesta dat noemt, zich te verhouden tot de wereld door er mee in dialoog te zijn (en niet door zich terugtrekken of zich geweld aan te doen).  

Het mooiste van het ontwerpproces dat eraan vooraf ging is dat ik precies gedaan heb, samen met mijn mede-grensgangers, waar ik in geloof en daarmee weer wat meer ontdekt over hoe je kunt groeien. Ik merkte dat de motors van mijn intrinsieke motivatie waren:

• De inspiratiebron/inspirator die me zo had gegrepen en vele gedachten en ideeën opriep.
• De wens om iets creëren wat je werkelijk kunt gebruiken: een theorie om te zetten in zo’n praktische vorm en dat dat lukt is echt kicken.
• De behoefte om anderen erbij te betrekken en écht hiervan deelgenoot van de ervaring te maken.
• De ruimte die we schepten voor het samen discussiëren, worstelen, maken en werken met de andere grensgangers.

Dit proces genereerde zoveel plezier, energie, enthousiasme, durf en nieuwe kennis bij mij dat ik letterlijk voel dat ik ben gegroeid. Dat ik voel dat ik weer een stukje steviger in mijn werk sta en zin en vertrouwen heb om nieuwe dingen aan te gaan. En dingen op een andere manier aan te gaan. Met meer vertrouwen op het proces en de gezamenlijke creatie. En deze beleving van vertrouwen is voor mij tevens de enige waardering die zinvol is.

‘Het heeft geen nut maar wel zin.’
Zegt Jan (Herman Finkers) in film ‘De beentjes van Sint Hildegard’ als hij een voettocht naar Rüdesheim aan de Rijn gaat maken met zijn ezel.

Waarbij dat ‘nut’ voor mij verwijst naar een beoordeling (door derden) en de ‘zin’ naar de persoonlijke beleving van groei die ik zojuist beschreef.

Ik vermoed dat jij dit wel herkent. 😉

Tot de 17^e! Groet, Jessica