De introductietekst van de podcast met de titel 'Wat is een gezonde balans tussen vertrouwen en verantwoording?':

Elk nieuwe inzicht begint bij het willen ontdekken. En dat deed Coen Boogaart - voorzitter van de Raad van Bestuur EY - in Ask it Forward #2. Aan de hand van de vraag van Petri Hofsé én Bach Concert in C minor, ontdekt hij dat de kern van vertrouwen in de accountantssector teruggrijpt op het gevoel dat hoorde bij de optredens die hij met zijn vader als kind gaf. 'Gaat het om het creëren van meer compliance of zouden we ervoor moeten zorgen dat we elkaar meer kunnen vertrouwen?' is de vraag is opkomt.  

Hieronder een aantal citaten uit het gesprek tussen Suzanne Leclaire en Coen Boogaart.

7:48 

S: Je zegt: 'het moest goed gaan'. En wat gebeurde er dan als het fout ging? Je was geen perfect kind. Of is het altijd goed gegaan? 

C: Het is wel eens niet echt goed gegaan, maar het is nooit helemaal fout gegaan. En dat is omdat als het niet helemaal goed gaat, dat je het vertrouwen in elkaar moet hebben dat je elkaar opvangt. Dat het weer goed komt en dan achteraf hebben mensen het niet eens gehoord dat het niet helemaal goed ging. Ik denk dat wij wel heel veel vertrouwen hadden in elkaar. Elkaar goed kennen. 

S: Oké, interessant. Je zegt iets heel moois. Het is wel een keer niet helemaal goed gegaan, maar omdat je dus elkaar opvangt, kan het dan niet fout gaan? Is dat wat je zegt? 

C: Nou, het gaat dan natuurlijk niet helemaal goed, maar ik denk dat iedere zeer ervaren professionele musicus, ook de kunst verstaat om te kunnen corrigeren als iets niet helemaal goed gaat, zonder dat dat meteen heel erg opvalt. 

12:18

S: Had jij controle nodig van jouw vader om het goede te doen? 

C: Dat geloof ik niet nee. Ik geloof wel dat het vertrouwen in elkaar. Je kent je vader natuurlijk vreselijk goed. Dus ook als je muziek met hem maakt, dan weet je precies wat je aan elkaar hebt. En dat is natuurlijk ook wel een onderdeel van vertrouwen. Vertrouwen gaat te paard en komt te voet. Vertrouwen heeft tijd nodig. Mensen vertrouwen elkaar niet zomaar. Ook tussen verschillende culturen duurt het langer voordat je elkaar kunt vertrouwen. We kunnen natuurlijk een maatschappij inrichten waar je heel veel controle hebt en elkaar verifieert. Uiteindelijk geloof ik dat vertrouwen in elkaar essentieel is. Dat kan nooit opwegen tegen alle controle en verificatie die je doet. Uiteindelijk het hebben van een integere samenleving en integere mensen echt absoluut de essentie van een samenleving. 

Ik heb zelf een tijd in Brazilië, Zuid Amerika gewerkt. Een voorbeeld van een hele corrupte samenleving. En dan realiseer je je heel snel dat daar waar je geen vertrouwen in elkaar kan hebben is de macht van het geld onevenredig groot. Integriteit en vertrouwen zijn woorden die ongelofelijk met elkaar samenhangen. 

S: Door wat ik hoor moet ik denken aan de Oostenrijks-Israëlisch-Joodse filosoof Martin Buber die zegt: 'Alle leven is ontmoeting'. Hij benaderd het begrip vertrouwen vanuit het perspectief dat als je werkelijk in contact bent dat je dan duidelijke onderscheidingen tussen jezelf en de ander ervaart, maar geen muurtjes of verdedigingsmechanismen. Dan treed je eigenlijk de ander en jezelf in vertrouwen tegemoet. Ik moet daar aan denken omdat je net zegt dat je elkaar moet kennen om vertrouwen te hebben, en dat daar tijd voor nodig is. Het voorbeeld van jouw vader en het maken van muziek laat dat heel mooi zien. De professie van de accountant ligt al heel lang best onder vuur. Wat mij opvalt is dat de knop waar aan gedraaid wordt hem vooral zit in het strakker afspreken van indicatoren. De vraag om meer aandacht voor fraude en discontinuïteit te organiseren. Hoe zit dat? Ik zie dus eigenlijk een neiging om meer te gaan controleren en ook transparanter te maken wat jullie controleren. En dan hebben we de filosoof Buber, maar ook Coen Boogaart die hier zegt 'het gaat om elkaar kennen'.

26:56

C: Ik vraag mij wel eens af, en dan kom je terug weer op dat vertrouwen, wat uiteindelijk heel essentieel is is het vertrouwen in mensen is uiteindelijk ook een soort van risico management. Waarom vertrouw ik sommige mensen, en waarom vertrouw ik andere zoveel minder? Dat vraag ik mijzelf wel eens af. En ik denk dat ik daar in de bijna 40 jaar in mijn professie best wel een gevoel voor heb ontwikkeld. Wie er te vertrouwen is en wie niet. 

31:00

S: Wat doe jij als leider naar jouw mensen om hen vertrouwen te geven? Om hun vak en hun mens-zijn zo goed mogelijk in te zetten voor hun kern taak? Wat doe jij daar in als mens?   

C: Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen kunnen vertrouwen op jouw vertrouwen. Daar is het natuurlijk ook zo dat mensen die voor mij werken ook mijn vertrouwen moeten winnen. Vertrouwen werkt voortdurend tussen relaties. Ik denk dat als iemand mijn vertrouwen heeft, dan kan je binnen ontzettende vrijheid voor mij werken. Als je mijn vertrouwen niet volledig hebt, dan ben ik misschien enorm controling, lastig en moet je heel veel verantwoording afleggen.  

 32:20

S: Jij zegt net dat vertrouwen te maken heeft met die relatie. En dat op het moment dat je voelt dat tussen jouw en je medewerkers dat dat er minder is, dan ga je controleren. Hoe weet je wanneer die balans er is? Wanneer er een gezonde balans is tussen vertrouwen en verantwoording? 

C: Ik denk dat verantwoording de toets is van het vertrouwen. Overal in onze maatschappij komt dat voor. Om de zoveel tijd wordt er verantwoording afgelegd. En als dat allemaal dan goed is, dan is dat een bevestiging van het vertrouwen. Als je er over nadenkt is dat een knap gevonden mechanisme. Zonder vertrouwen geen verantwoording, maar verantwoording is essentieel om dat vertrouwen ook te kunnen continueren. [...] Teveel verantwoording kan ook best wel het vertrouwen schaden en andersom kan ook weer.