24- de leermeester

Is deel van: Wendingen

wat leerde je van wie? van wie heb je wat/dit geleerd?

De keizer Marcus Aurelius regeerde van 161 tot 180 na Chr. over het Romeinse Rijk. Hij wordt door velen gezien als een rechtvaardig en groot leider. In zijn boekje ‘Overpeinzingen’ beschrijft hij wat hij van wie heeft geleerd. Beginnend bij zijn grootvader -‘Van mijn grootvader Verus leerde ik wat hoffelijkheid en gelijkmoedigheid is’ –via vrienden en bekenden en eindigend bij de Goden, beschrijft hij welke kwaliteiten en welke deugden hij leerde van wie hij in zijn leven heeft ontmoet.

Van wie heb je wat geleerd?

Als je jezelf die vraag stelt, wie doemen er dan voor je geestesoog op? Wie waren in je leven jouw leermeesters?

Voorlopige tekst:

Het voelt zo vanzelfsprekend. Ik doe dit, ik doe dat op deze manier geef ik richting aan. Dat en dat pak ik zo aan en straks doe ik nog even dat. Ik doe dit, ik doe dat. Het voelt zo vanzelfsprekend om jezelf in het centrum van je eigen handelen te situeren. Dat is tenslotte ook waar je de hele tijd op aangesproken wordt. Hoe doe je dit hoe doe je dat. Waar sta je voor, enzovoort. Daarin helpt het heel erg om een wending te maken naar vraag, 'wat heb je eigenlijk van wie geleerd?'. Hoe is dat wat je doet eigenlijk bij je gekomen via wie? Zijn dat familieleden zijn dat kennissen, zijn het collega's? Zijn dat soms vergeten personen. Maak eens een lijstje van wie heb je wat geleerd. Dan zul je zien dat al die dingen waarvan jij denkt of waarvan je de gewoonte heb ontwikkeld om te zeggen, ik doe dit ik doe dat, dat de meeste van die dingen ergens anders vandaan komen en dat je daar in zekere zin schatplichtig aan bent. In het omdraaien van die stroom door even niet de hele tijd zelf in het centrum van je eigen handelen te gaan staan als actor maar ruimte te maken voor de kwaliteiten van leermeesters is heel behulpzaam om ook meer ruimte te maken voor anderen in het gesprek en het ook van anderen te willen weten ook anderen daarop te vragen. De notie dat achter jou iemand anders staat en achter de ander ook altijd meerdere andere staan die daar hierdoor klinken helpt heel erg om ruimte in het gesprek te maken. Polyhymnia, meer stemmen in gesprek. Het bezingen van kwaliteiten. Polyhymnia, de muze van het ernstige gewijde gezang, kan daar associatief mee in verband gebracht worden doordat je kwaliteiten bezingt die niet per se van jou zijn maar die je deelt met anderen.

Uit Muzische Professionalisering.

Paul van Tongeren is te gast op de Academia Vitae. We spreken over de deugdethiek van Aristoteles en over het werk van MacIntyre. In plaats van over deugden te spreken moet je ze doen en voelbaar en ervaarbaar maken stelt van Tongeren.

-v. Rosmalen (2016)

Lees hier verder.

Reacties