het weerbare werkpak

 

Tijdens de vorige begeleidingsdag bracht ik een onderwerp in en we deden een Critical Response Process. In dat proces ‘speelde ik mij vrij’. Dat wil zeggen dat het mij voor het eerst zo duidelijk lukte om de narigheid van de kliniek uit mijn lijf te spelen en mijn eigen waarneming weer voor mijzelf ter beschikking te hebben. Dat is misschien een beetje schokkend om zo te zeggen, maar toch is het zo dat we in een belastende omgeving werken en de thema’s die spelen een grote impact hebben. Letterlijk kon ik ervaren hierdoor bezet te zijn, en nadien weer voor mijzelf beschikbaar te zijn. Hoe ga ik om met een dergelijke ontdekking?

 

Ik vind een oude parasoldoek. Deze heeft enkele jaren in weer en wind buiten gestaan en heeft beschutting geboden voor zon en regen. De doek is perfect voor een experiment. Ik maak de nok los en kan de doek over mijn hoofd gooien. Zo is het een omslagdoek.

Het ruige verweerde materiaal klopt bij mijn associatie. Het materiaal heeft veel te verduren gehad en een belangrijke functie vervuld. Het gaat om simpel en eerlijk materiaal zonder bijbedoeling.

Ik  gooi de doek in de wasmachine om maar eens goed te wassen.Daarna neem ik het doek mee naar mijn atelier en hang het op.

 

De kliniek waar ik werk is ommuurd met een imposante muur. Er is een verschil tussen een 'binnen' en 'buiten' dat zorgvuldig bewaakt en beheerd wordt. Ik stel mij voor dat de doek mij kan helpen te onderzoeken welke impact de overgang van binnen naar buiten en andersom heeft. Ik ben benieuwd naar de conditionering die uitgaat van de omgeving bij het betreden van de werkplek.

 

Het visualiseren van een laag 'ertussen' kan mij mogelijk helpen bewustworden van het ervaren contrast in dit ‘binnen’ en ‘buiten’.

 

Wat is de ervaring van de doek om mij heen en van welke ervaringen maakt dit bij mij bewust?

 

Het eerste dat ik mij gewaar word is een gevoel van beschutting. Door de doek maak ik het verschil 'binnen' /'buiten' groter en explicieter en geeft mij de mogelijkheid de inhoud van dit verschil duidelijker te ervaren. Als ik dit versterk door mij voor te stellen dat de doek mij helpt ‘afketsen’ en als een Tefalhuid ‘ongevoelig’ maakt voor omgevingsinvloeden maakt het mij inderdaad gewaar van een verschil in eigen gangbare belevingswereld en een belevingswereld die ik in het werk blijkbaar aanpas. De ervaring van de doek om mij heen geeft mij een begin van een ervaren dat ik verder wil onderzoeken.

Het tweede dat ik mij bewust word is dat ik mijn handen niet vanzelfsprekend kan gebruiken. In de eerste instantie voelt dit als handicap, maar in latere instantie is dit eigenlijk een hulp kritischer te kijken naar wanneer wel of niet tot actie over te gaan en welke dingen automatisch wel/niet te doen? Ik ben blij met dit onderscheid. Het geeft mij de mogelijkheid de vraag te stellen ‘wil ik dit wel of niet doen’ en maakt een pauze waar ik dit mogelijk anders automatisch al oppak. Opnieuw is dit een gebied dat ik graag wil onderzoeken.

Ik besluit zowel om dit verder te onderzoeken de belevingswereld die ik van binnen zou kunnen ervaren, en mogelijk als reactie niet altijd bereikbaar is te gaan schilderen. Ook de buitenkant wil ik als de beleving schilderen zoals die binnenkomt en waar deze een impact heeft op mijn gangbare belevingswereld.

Het onderzoeken van de keuze wel of niet tot handelen over te gaan laat ik eerst nog even rusten.

Ik voel de behoefte aan innerlijke gevoeligheid vorm te geven middel kleur en vorm aan de ene kant, en aan datgene dat als angsten en bedreiging of onverschilligheid een invloed heeft op eigen ervaren aan de andere kant.

 

 

Reacties