Vanuit de muze van de tragedie Melpomene heeft onze groep geprobeerd de tragedie te laten bestaan.

Te laten bestaan…

Niet op te lossen, niet aan te pakken, niet weg te lachen, niet dood te knuffelen.

Te laten bestaan en dan kijken wat er gebeurd.

Het is moeilijk.

Het handelen (in het Grieks ‘δράμα / drama’) neemt ons steeds maar mee op sleeptouw.

We willen er iets mee.

Weg met dat drama!

Maar toen kwam er een ander woord.

Het woord tegenspoed.

Tegenspoed als contrapunt van voorspoed.

Voorspoed, voorspoedig, je voort spoeden, handelen.

Tegenspoed, tegen spoed, vertragen, sta stil.

Sta stil en kijk

Sta stil en voel

Sta stil en handel niet

En dan na een tijdje, een behoorlijk tijdje, ga je meedoen

Toch wel

Als een medespeler

Niet om mee te huilen

Niet om op te lossen

Je doet gewoon mee

Bijvoorbeeld

Iemand is gevallen, ligt op de grond, armen wijduit

Je gaat erbij liggen

Of erop

Of je pakt je tekenblok en legt je voeten op die van hem en tekent

Of je draait je af

Of je houdt je tranen niet binnen

De tragedie mag bestaan

En zo maakt de tragiek een ontwikkeling door

Wordt het esthetiek

Iets om naar te kijken en niet om weg te poetsen

Dus

Vertrouw erop dat het ok is

Dat de tragedie ok is

Dat de persoon binnen de tragedie ok is

Dat er ontwikkeling komt na de stilstand

Panta rhei / πάντα ῥεῖ

Alles stroomt

Ook tegen de stroom in