Ik houd van mooie dingen maar het wordt niet mooi.

Wat zie je dan?

Wat zie je buiten?

Wat zie je binnen?

Ik maak iets zichtbaar wat niet zichtbaar mag zijn.

Ik was net de laatste dus ik wil nu beginnen.

Voortgang.

Vooruitgang.

Spoed. Spoedig. Wat dan?

Laat zien dat je lerend bent.

Wat hebben we dan te leren?

Geschreeuw.

Gestamp.

Gejuich.

Mag het ook anders?

Ik luister. Ik luister wél!

Doen. Doen wat werkt. Wat werkt dan in deze ongedefinieerde ruimte?

Ben ik lerend? Was ik lerend? Wat heb ik eigenlijk geleerd?

Oké, vooruit! Volgende!

Waarom?

We moeten niet in het hoofd!

Het was net zo waardevol. Is met het hoofd analyseren niet waardevol?

Ik wil iets doen. Vooruit.

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9.

Ik vind het lekker dat ik niet alles heb gehoord.

Ik heb lekker niet alles gehoord.

Sukkel.

Het is niet volledig zichtbaar. Het is vreemd.

We doen net als vanochtend.

Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Net als vanochtend.

Toen kon ik kiezen. Nu ben ik gehoorzaam. Ik koos een moment dat ik gehoorzaam was.

Ik dacht: jij gaat meedoen.

Ik? O. Nee…

De nuttigheid van de lerende organisatie.

Vreselijk. Bob Ross. Vreselijk.

Bob geeft geen instructies. Hij geeft vrijheid.

Interessant, toch? De weerstand is er.

Interessant, toch? De léérstand is er.

Ik word aangeraakt. Dat gun ik jullie allemaal. Ik word geraakt.

It’s a heartbeat away.

Waarom?

Past hier de waarom-vraag? Ik stel hem toch.

De spanningsboog verslapt.

Tegenspoed.

Muziek aan. Hup en weer door.

Mag de ongedefinieerde ruimte ongedefinieerd blijven?

Hup en weer door.

Ben je dan aan het leren? Of aan het ontwikkelen?

Is dat transformeren?

Het is zinnig wat je zegt, maar erg onzinnig.

Ik ga je missen.

Ik voel me blij.

Wat kijk jij tragisch.

Ja, mag ik. Ik ben aan het beproeven.

Bildung muss nicht sein.