Er was er eens een onderzoeker die gefascineerd was geraakt door het land van Het. Dit land van Het waarnaar zoveel mensen naar op zoek waren, andere jonge en oude onderzoekers, allemaal even nieuwsgierig als hij. Op een dag besloot de jonge onderzoeker niet alleen meer het land van Het te bestuderen vanuit de boeken maar er zelf naar op reis te gaan. Op een frisse februariochtend stapte hij naar buiten, met op zijn rug een rugzak met naast schone kleren en wat proviant alleen een potlood en een opschrijfboekje.

Hij reisde dagen en soms ook nachten over heuvels en door dalen. Hij ontmoette mensen en speelde met de dieren en sloeg de insecten van zich af. Tot hij op een ochtend door een groene vallei trok en hij op een open plek een tentenkamp zich opgeslagen. Het was een circusgezelschap, net als hij ook onderweg. Hij trof ze aan al spelend en dansend. Sommige waren druk bezig met het maken van een nieuwe act, anderen vertelden elkaar verhalen.

Waar zijn jullie naar op weg, vroeg de jonge onderzoeker? Wij zijn op weg naar het land van Hier zij de bard, hij had duidelijk de leiding. Het land van Hier? vroeg de onderzoeker, waar is dat dan? Dat weten wij ook niet precies zij de bard, maar we komen denk ik al aardig in de buurt? EN jij, waar ben jij naar onderweg? Ik wil naar het land van Het, zei de onderzoeker trots, dat is waar het gebeurt! Ik wil daar leren hoe ik anderen kan helpen dingen beter en anders te doen, ze helpen dingen beter te begrijpen, ze helpen nuttiger te worden in hun leven.

Wat interessant zei de bard, en waar ligt dat land van Het dan precies? Ja, zei de jonge onderzoeker, dat is een beetje het probleem, dat weet ik niet precies. Ik reis nu al best lang en heb het gevoel dat ik een beetje in rondjes loop. Ik zie steeds dezelfde dingen. Waarom reis je niet een tijdje met ons mee, vroeg de bard? Wij willen graag meer weten over het land van Het.

En zo geschiede. De jonge onderzoeker sloot zich bij het gezelschap aan en trok mee. Onderweg leerde hij jongleren, verhalen vertellen, zich op het spel zetten. Hij dronk uit hun bekers, at mee met hun voedsel en vergat de tijd. Op een avond, terwijl ze aan het kampvuur zaten vroeg de bard aan de jonge onderzoeker: “vertel nog eens wat over het land van Het”. De jonge onderzoeker schrok, het land van Het, oja daar was hij naar op zoek! Ik denk niet dat het echt bestaat, zij de jonge onderzoeker. Ik denk dat het een mythe is. En volgens mij is er nog iets veel belangrijkers dan het land van Het. Ik weet alleen nog niet precies wat dat is. Maar ik voel het, het is ergens, ergens hier, ergens nu…..