In de eerste helft van april 2016 ging ik met het kernteam van het Lectoraat Performatieve Maakprocessen - Nirav Christophe, Henny Dörr (aanwezig in de presentatie op video) en Joris Weijdom - in Praag op de conferentie "Artistic Research - Is there some Method". We gaven daar een lecture performance over een transdisciplinair project waar we met het lectoraat in werken, en over een aantal methodologische thema's zoals Performative Research.

In de ochtend vonden de eerste lezingen plaats, en het werd duidelijk dat de gebruikelijke vragenronde na de presentaties hier maar beperkt werkte: het publiek leek moe en niet overmatig geinteresseerd in weer te weten te komen door vragen te stellen, veel meer heerste een lichte sfeer van oordelen in de lucht. Niet beslist optimaal voor ons experiment, waarin we een eerste voorzichtige stap gingen doen naar een modus tussen het "spreken over" en het "daadwerkelijk doen".

In de middagpauze stelde ik een alternatieve vorm voor de vragenronde voor: Een vraag aan het publiek te stellen. En in deze vraag zouden we het publiek, door de specifieke formulering van de vraag, met de eerste stap van het Critical Response Process laten reageren. We besloten om het zo te doen. Ik ging de vraag als volgt formuleren:

What we aimed to do in this presentation is to experiment with a mode between talking about and actually doing. Having experienced this, our question to you is what comes up, which associations. What was meaningful to you, and what did you experience?

Het resultaat was verbijsterend en oversteeg mijn verwachtingen ten positieve. Het publiek leek helemaal los te komen, er kwam veel goed feedback wat voor ons als makers zeer zinvol was. Niemand kwam met oordeel. Integendeel, ineens leek de hele zaal in gesprek te zijn met ons. Alleen de vragen van het publiek, die ook begonnen los te komen, kwamen niet meer aan bod omdat de chair van onze sessie de ronde af ging breken - de tijd was over.