Vraag aan de deelnemers: hoe ervoer je de spanning tussen al de spelregels die ik meegaf en jouw eigen onderzoeksvrijheid?

Jos Het werkt fijn dat er spelregels zijn. De vraag die ik kreeg gaf ruimte. Ik vond het prettig zo. Beter dan dat ik helemaal los gelaten wordt zo van, je krijgt een banaan opgeplakt en nu ga je spelen. Dan wordt ik ongemakkelijker dan nu.

Elise Als droom had ik het idee dat alles kon. Dan is het fijn dat er een kader is, oh nee dat kan dus niet. Ik hoef er dan niet over na te denken.

Sietske Ja de regels gaven wel houvast maar ik wist niet of wij dezelfde regels hadden. En als mijn personage van boekenvrouw zou ik dat wel willen weten. En er was voor mij een verrassing, mijn tijdsbesef was weg. Ik wist niet hoe lang het heeft geduurd en ook niet waar het einde lag. Dat vond ik spannend als ervaring. 

Falk Ja dat vond ik ook het meest spannend. Ik kon natuurlijk niets zien, ik was het personage 'ontdekken door zelf te onderzoeken'. Ik wist niet hoe lang het duurde behalve dat er iemand op zou staan en dat dat het einde was. Dus ik was constant heel alert aan het luisteren, wanneer is iedereen gestopt of wanneer hoor ik iemand van de stoel opstaan? 

Patrick De regels hielpen mij om focus te krijgen. Ik merkte al heel snel dat we een andere volgorde hebben. Dat zou er ook toe leiden dat ik niet het masker zou kunnen pakken dat ik zou willen, maar dat was niet erg. Dan zou ik in een rol worden gezet en dat was dan mijn keurslijf. En daarbinnen voelde ik me vrij om te spelen en daar vanuit hield ik mijn aandacht bij de andere spelers. Ik voelde me ingebed niet belemmerd.

Charlotte Op zich zat ik hier wel comfortabel, maar ik was niet aan het ervaren. Ik ervoer alleen dat het heel verwachtingsvol zou beginnen maar ik wist niet wanneer. De regels belemmerden mij om ergens in te stappen.

Vraag aan het publiek: wat valt je op in de dynamiek tussen de personages?