Wat ik vaker terug zie komen in de reacties is:

Er ontstaat een spanning in de ruimte doordat er bewust een scheiding in de groep gemaakt wordt.
De een is publiek de ander is uitvoerder het is niet meer een homogene groep.

Er is een ontlading door het applaus, dan wordt de groep weer één.

De muziek zorgt voor een gezamenlijke ervaring voorbij aan de woorden, een aanwezigheid met de zintuigen in het heden 'wat is de wereld zonder woorden mooi'.

Alertheid, aandacht.

Je kan niet 'niet' luisteren.

Rollen en een opdracht bieden houvast om in het tasten/ niet weten te durven stappen.