reflectie kennismakingstafel 13/12/2017

Achteraf kijk ik terug naar onze kennismaking. Het beeld van de tafel met de verschillende objecten verschijnt voor me. Het beeld is niet scherp en feitelijk maar laat zich beweeglijk terugzoeken. Ik herinner mij het materiaal van het kale tafeltje en herinner mij dat uiteindelijk zowel op als onder het tafeltje objecten lagen. Ik kan de kring rondkijken naar de mensen waarvan ik er enkelen ken, de meeste voor het eerst zie. De richting en positie van de afzonderlijke mensen in de kring herinner ik mij ongeveer. Ik kan inzoomen op details en mij ook op andere details richten en het andere laten liggen. Momenten herinner ik mij. Het opschrijfboekje en de eigen pen van Bas. Uitspraken, de beweging naar de tafel en terug. De brokstukken van de viool van Bart zijn blijven hangen. Het radicaal kapotte en dramatische dat in onze kring een plek kreeg. De beer van Michiel die meekwam en onderaan de tafelpoot zat. De joodse kandelaar voor Jan van betekenis. Het object heeft enige zwaarte en hoewel Jan het persoonlijk associeert aan traditie en discipline lijkt het object voor mij meer plek dan zichzelf in te nemen. Veel boeken maar ook armbewegingen. Een wolk lucht die werd aangeduid door Jaqueline boven de tafel. Idwer die hulp nodig had de piano erbij te zetten. Een foto liefdevol in handen en neergezet van de moeder van Wilke. Stuk voor stuk kan ik uit mijn herinnering momenten naar voren halen. Ik herinner mij de groene trui met vierkantjes naar verschillende kanten van Rick.
Ik voelde mij enigszins betrapt toen velen voorbereid met een betekenisvol object kwamen. Ik had de suggestie in de welkomstekst wel gelezen, maar eerder als suggestie dan harde opdracht genomen. Vanuit mijn puzzel woorden en/of ervaring liep ik met mijn schrijfblok naar de tafel. 'Wat ik nodig heb is veel papier, maar ook papier wat ik kan laten verdwijnen en weer glad kan strijken'. Mijn act is enigszins onder spanning. Ik doe wat ik heb te doen, maar neem geen ruimte om daarbij stil te staan. Het kan zijn dat ik de gelaagdheid van dit symbool niet overbreng. Voor mij is het een geïmproviseerde actie waar ik mij ook wat door laat verassen. Het is voor mij belangrijk dat ik betekenis van woorden mag laten zijn, maar ook mag experimenteren met verschuiven van aandacht en weer terug.

Wat doet dit met mijn onderzoeksvraag? Ik ben vrij mij door deze waarnemingen te bewegen en tot mij te nemen wat voor mij van belang is of te laten liggen. Indrukken van objecten, uitspraken, namen maar hoef ze niet in volledigheid vast te houden. Ik kan ze tot mij nemen, proeven en terugleggen. Ik mag waarnemen en weer loslaten. Woorden prevaleren niet boven indrukken van lichaamsbewegingen, kleuren, materialen. Ik kan uitreiken naar wat ik waarneem maar kan ook weer terugkeren zonder iets te hoeven meenemen. In deze vrije situatie kan ik mij afvragen met welke informatie ik mij uiteen wil zetten.
Achteraf valt mij op dat we deze dag enorm veel informatie hebben uitgewisseld. Toch ben ik niet moe. Meestal ben ik moe bij confrontatie met veel informatie. Ik realiseer mij uit de voorgaande beschrijving dat de informatie mij niet belast. Ik realiseer mij dat ik de informatie verpakt heb opgeslagen. Ik word niet overspoeld door de totale hoeveelheid maar kan toebewegen naar iets wat mij opvalt en die indruk verder uitpakken. Ik kan hierin heen en weer bewegen.

Reacties