Je krijgt pas vleugels als je jezelf kunt dragen
Dat vind ik vooral moeilijk met mijn hoofd
Mijn grote tenen bijvoorbeeld
wijzen uit zichzelf al naar de lucht
Maar mijn hoofd...
De gedachten die daar op de bodem liggen
zijn zo zwaar als stenen
Soms
als ik de moed heb
een goed humeur
of een lange adem
duik ik bij mezelf naar binnen
om een steen los te wrikken
Ik ben bang om geen bodem te hebben
geen grond
geen houvast
Ik ben bang om het idee los te laten
dat je stenen nodig hebt
om een huis te bouwen
stevig genoeg
om de wolf buiten te houden
Met elke steen die ik loswrik
raak ik verder van dat huis
Ik verlang er naar te vliegen
Maar je krijgt pas vleugels als je jezelf kunt dragen
Je kunt pas vliegen als niets je aan de grond houdt
(En wat als wolven sneller zijn
dan vleugels kunnen groeien?)