De Ring van de Duif

"De mensen zijn het er niet over eens wat het ergste is: gescheiden worden of koel bejegend worden. Beide zijn ze als een moeizame beklimming, een bloedige dood, een zwart onheil, een jaar van misoogst. Iedereen vindt dat wat van deze dingen het meest tegen zijn aard indruist het ergst. Wie een trots hart heeft dat zich sterk hecht, vol tederheid is, een sterk eergevoel heeft en gewend is zijn geloften gestand te doen, kan niets overkomen dat rampzaliger is dan een scheiding. (...)
Wat het koel bejegend worden betreft, dat is juist een reden om te proberen zich te troosten en een voorbode van het verbreken der banden. Voor mensen met een ziel vol verlangen, die heftig begeren en reikhalzend uitzien, die onrustig zijn en snel verveeld raken, is koelheid een kwelling die haast hun dood veroorzaakt, terwijl scheiding juist troost en vergetelheid brengt."
p.176

De Ring van de Duif is een fraaie getuigenis van de bloeitijd van de Moorse cultuur in Spanje. In dertig hoofdstukken worden dertig momenten en figuren behandeld die in de liefde een rol spelen: de tekenen van de liefde, de liefde op het eerste gezicht, het maken van amoureuze toespelingen, de briefwisseling tussen geliefden, de behulpzame vriend, de lasteraar, het verenigd zijn, trouw en ontrouw, scheiding en dood.

In De Ring van de Duif wisselt Ibn Hazm (Córdoba, 994-1064) verhandelingen over de liefde af met vaak persoonlijke anekdotes en gedichten. De lezer krijgt zo een beeld van leven en liefde in middeleeuws Andalusië, dat opvallend fris en modern is, en bovenal herkenbaar.

Ibn Hazm (2008), Tawq al-Hamâma = De Ring van de Duif, Amsterdam: Bulaaq

De Ring van de Duif

Reacties