Mogen en kunnen we afzien van elke vorm van sturende bijdrage? Mogen en kunnen we ons geheel verlaten op de deelnemers? Kunnen we een reisgezelschap zijn waarbij ieder van ons op een eigen moment zegt 'ik neem jullie mee in...' 'mag ik je vragen om....' 'zullen we nu....'. En dat zo vanzelf een spoor ontvouwt, iets zichtbaar wordt, we op weg zijn. Dat er na een korte voorbereiding maar één spelregel is. Elke tien minuten klinkt er dezelfde vraag die het perspectief doet wisselen: wie neemt ons mee?