De RekenArena: Kunstacademie voor docenten
Vraag: hoe krijg je de gesloten deuren van excelliefhebbers naar creativiteit open?

Concept 'De RekenArena'
De Kunstacademie voor docenten is een strak, kolossaal blauw gebouw, want blauw staat voor betrouwbaar, met een enorme uitnodigende deur/poort, die regelgevers verleidt naar binnen te gaan. De naam is een samenvoeging van Rekenkamer en Arena en dit behoeft naar ons idee geen verdere uitleg. Eenmaal binnen komen docenten terecht in een grote chaos, het labyrint van scheppende (creatieve) activiteiten waar je doorheen moet om weer het gebouw te kunnen verlaten. En als je het gebouw verlaat en ondergedompeld bent in een van de vele creatieve activiteiten dan ben je besmet met het Stockholmsyndroom.

Presentatie
Excelsheets
Regels
Protocollen
Rekenen in gemiddelden
Input en output
Voel je THUIS!
Kom binnen en 
reken je RIJK!
In de escaperoom
De busreis naar Jumanji
Het labyrint
dompel je onder
In kaderloze
Onwetendheid
Val in de diepte
Reik uit naar de lucht
En voel je VRIJ!

Het blauwe gebouw met de uitnodigende poort verleidt de preciezen, de rekenaars, naar binnen. Eenmaal binnen raken zij verstrikt in het labyrint met de vele scheppende (creatieve) activiteiten. Na deze 'kwelling' ervaren zij de grote verleider, het blauwe gebouw, als het stockholmsyndroom.
Goed onderwijs is als een ontvoering: je brengt mensen in een ruimte waarin ze datgene ontmoeten dat ze niet hadden verwacht. Je geeft hen geen keuze op dat moment. Dat kan verwondering oproepen, maar soms ook boosheid en opstand. Dat hoort er nu eenmaal bij. En je hoopt op een stockholmsyndroom: dat ze er achteraf blij mee zijn. Of tenminste (lichtjes) in de war gebracht.
Marlies, Anke, Sofie, Anita, Desiree en Greet


De kunstkaravaan voor leraren van alle leeftijden – mobiele aanwakkering en oefening

Overdenkingen vooraf
- Om te leren handelen in de (overweldigende) wereld hebben kinderen een veilige plek nodig waar zij zich kunnen toerusten in de grammatica’s van het leven, door te oefenen, proberen, doen, spelen, maken, onderzoeken en bestuderen. Niemand heeft de wijsheid in pacht, ‘je ne sais pas’ is de pedagogische grondhouding.

De architectuur?
- Hoe zou deze plek eruit kunnen zien? Is het een gebouw? Zijn er uitnodigende werkplaatsen, lege lokalen en een gigantisch magazijn met praktische spullen en spullen uit de wereld / die de wereld representeren?
- De plek is de wereld. Het gebouw is mobiel. De vaste locatie is een natuurrijke omgeving, een zo veel mogelijk zelfvoorzienende gemeenschap. Het mobiele gebouw is een gigantische (elektrische) vrachtwagen (of enkele vrachtwagens) met meerdere aanhangers. Zo kunnen de aanhangers als magazijn, ruimtes en werkplaatsen fungeren. Er zijn natuurlijk ook aanhangers (of bussen) nodig waar personen in vervoerd kunnen worden.
- De karavaan doet aan mobiele aanwakkering en oefening en trekt de wereld door om lokaal sociale vraagstukken aan te pakken om het welbevinden en de kwaliteit van leven te vergroten.
- De karavaan heeft een vaste groep docenten met aanstellingen van niet langer dan 5 jaar. Studenten die docent willen worden blijven zo lang zij zelf nodig achten, maar ook niet langer dan vijf jaar. Er is een raad van toezicht die de artistieke, pedagogische en maatschappelijke kwaliteiten en oriëntatie monitoren. Mensen van alle leeftijden, kinderen en volwassenen kunnen zich bij de projecten aansluiten die de karavaan uitvoert.
- Hoe kunnen we inclusief zijn? Hoe kunnen we voor iedereen (die wil) zijn? Moet dat? Kan dat?
Nina, Ginette, Aleksandra, Zvanyk, Daan & Jelle

De 2 foto’s geven de creatieve uitwerking weer wat hoort bij ons verhaal over “leraar als kunstenaar”. Hierin zijn meester & metgezel naast elkaar te zien (ene foto); deze nemen op termijn elkaars rol over (andere foto).
Ons ontwerpvoorstel voor een kunst’akademie’ van de leerkracht is zoiets:
nomadische, resonerende, ademende werkplaats waarin de meest-gezel in praktijk gebracht wordt.
Annette, Eva, Judith, Lisette en Gert, Mahsa 

Vwb ons ontwerp richt ik me vooral op het deel wat ik graag deel: de voorwaarde voor het creëren van een échte vrijplaats met gedeelde verantwoordelijkheid is dat je geen diploma afgeeft. Het diploma moet namelijk ergens op gebaseerd worden, en dat ontneemt de leersituatie haar vrijheid en de leerling haar verantwoordelijkheid: de leraar bepaalt immers of je een diploma krijgt. Het diploma creëert daarmee een pedagogisch onwenselijke situatie waarin iemand anders voor je bepaalt of je goed genoeg bent.
Als je niet ontkomt aan een diploma, zou ik onderzoeken of jullie andere gronden kunnen creëren om dit diploma op toe te kennen dan iemands kennen en kunnen aan het eind van de rit.
Ik licht het uiteraard verder toe, voor nu hou ik het bij deze korte samenvatting :-).
Rob, Saar, Marianne, Henne Arnolt +

De eerste schooldag op de kunstacademie voor docenten
WELKOM OP JE EERSTE SCHOOLDAG
WELKOM OP DE GROTE MEANDERSCHOOL
KOM WERKEN OP ONS MAAKPLEIN

Het voelt als yin en yang
Als brood en water
Het voelt als yin en yang
Als kracht en overgave
Ik kan alleen maar gaan in dit proces
Ik kan alleen maar gaan
Ik kan alleen maar gaan in dit proces
Ik kan alleen
Alleen maar gaan
Wil ik geen huis worden zonder ramen
Wil ik geen huis worden zonder ramen
Ik kan alleen maar gaan.
(NB klank gegeven aan een bestaande tekst)

Hier werk je vanuit je scheppende kracht.
We onderzoeken hoe we steeds beter worden met elkaar.
De kunst van het meanderen.
Loskomen van doel en methode.
Jouw docenten geven jou terug vanuit hun scheppende kracht.
Vanuit aandacht en betrokkenheid
Vanuit een voortdurende, lerende grondhouding.
Vanuit een voortdurend, scheppend proces.
Zodat de kunst van het meanderen jouw grondhouding wordt.

We nodigen jullie van harte uit om op deze eerste schooldag te laten zien waarom jij docent wilt worden. Maak, zing, speel, perform, schrijf!

Welke scheppende kracht zet jij in om jouw leerlingen en studenten te laten leren?
Aukje, Jelmer, Annemiek, Suzanne, Thieu, Peter en Corma

Andere werkvormen:
Voorbeeld voor een introductie: dans je naam
Mogelijkheid een dag later: dans je angst
Anneke, Nelly,