Theory U en the Voice of the Habit

Is deel van: Muse-work- 33 wendingen voor de eigenzinnige professional

door Bart van Rosmalen
Vanochtend dacht ik over de prachtige theory U van Otto Scharmer. Dat we in ons werk vaak proberen om direct oplossingen voor problemen te vinden. Dat we liefst direct de toekomst willen vormgeven op de tekentafel. Scharmer zegt dat we dan het afdalen in de onderkant van de letter U, daar waar zich het niet-weten bevindt overslaan. We vergeten te ontkoppelen als het ware. Om in die U te komen moeten we drie stemmen passeren die ons daar vanaf houden: de stem van de angst, de stem van het oordeel en de stem van de kritiek. Dat afdalen naar het niet-weten schept ruimte voor ontvankelijkheid. Ruimte voor dat wat zich wil ontvouwen. En ik realiseerde me, en daar gaat dit stukje over, dat er nog een vierde stem is (of gedacht kan worden) dat is de stem van de gewoonte. Scharmer spreekt wel over downloading old patterns en die opschorten of afstand van nemen. Maar ik zou dat sterker willen maken door allerlei gewoontepatronen daarbij te rekenen, vooral die waar we niet van bewust zijn, maar die ons dirigeren. Zonder dat we dat in de gaten hebben. Er zijn actieve interventies nodig om die gewoonten te kunnen passeren. Deze voice of the habits.

eventueel verder uitwijden hoe we die stemmen dan kunnen herkennen en kunnen passeren, Maar daarmee zijn we er nog niet. zonder dat we het weten lopen we aan de leiband. worden we meegevoerd. door gewoontes. Voorbeelden: hoe we aan tafel zitten, wat een pikorde is, wat denkpatronen zijn (bv altijd in dichotomien denken), en nog meer voorbeelden. Hoe een veragdering in elkaar zit. een examen reglement. dat zijn collectieve voorschriften of voorschriften voor gezamenlijk handelen. zelfs een voorstelronde is geprotocolleerd. en zitten automatismen in.        

.- laten we eens naar de kunst kijken. Omdat daar nooit herhaling is. Nooit letterlijke herhaling. (vb als kunst een kunstje wordt- een techniek het overneemt- daar ook altijd iets nodig om in dat onverwachte te komen, in dat onbekende. Hoeft niet altijd een kritiek, een oordeel, een angst in de weg te staan. Is ook de macht der gewoonte! Een ambachtelijke gewoonte, een lichamelijke gewoonte, volgen wat je lekker vindt om te doen, en dat dan gaat kleven,    Tenminste dat horen we van kunstenaars. Dat ze vastlopen in hun patroon en dat dan actief moeten doorbreken. (eventueel Biting authors en dus altijd ioets moeten toevoegen nooit letterlijk herhalen. Dus de variatievorm die een mogelijkheid is). 

- Als we werk meer als kunst opvatten. Dan dus inbreken. Interventie doen in cosyness en zo doen we het altijd. Ook in het werk het gemak van de vertrouwde jas. Dan over wendingen. Dat dat actieve openingen zijn. Kleine ensceneringen. over ruimte maken als een actieve enscenering die de habit (of the voice of the habit) buitensluit. Even een toontje lager laat zingen.

- dat we dit de kunst van het werk-vormen zouden kunnen noemen.

- die stem van de gewoonte het zwijgen opleggen door ruimte te maken voor andere scenes. Theatralisering. 

werksetting (die van teams) 

- effect als we dit in groepen doen (zoals dinsdag weer bij de politie) is altijd ook een weerstand. waarom moeten we in groepjes. Hoezo wendingen. Die verzin ik wel spontaan. en die weerstand is de stem van de gewoonte, die zegt ';he nee; de stem die alles bij het oude wil houden. Of van   

wij-stem ipv ik-stem

de kritische bijdrage aan U theory is dat voices of J, C, F nog gezien kunnen worden als individuele stemmen. Natuurlijk kunnen die ook als wij optreden. wij zijn van mening. Onze kritiek is etc. Maar dan is het toch een optelling van individuele stemmen tot een collectief. 

de voice of the habit bestaat in dit verband echt als een wij. dat is een collectiviteit. een systemisch gegeven. sociaal patroon. Collectief minstens zo harde en bepalende stem. (dat downloaden van patterns is te netjes)   

Reacties