Stilte

Stilte is een belangrijke bron voor mijn ontwikkeling in creativiteit en verbinding met mezelf, de ander en de wereld. Dit ontdekte ik tijdens de stilteretraites in Klein Sion, waar ik veel van meeneem in mijn leven en werk. Een paar gedichten van de afgelopen retraite die me herinneren aan geraakt zijn, creativiteit en zoektocht in deel- en geheel zijn.

Dag 1

De stilte laat

contouren achter

van de mensen

die op stoelen zaten

en tassen

die de mensen

met die stoelen

achterlieten

 

Die mensen ontroerden

waren ontroerd

of echt verdrietig

en bang

Dat lieten zij zien

of niet

maar het werd gezien

 

Zij vertrekken

bijna allemaal

direct

 

Van de stilte?

Of naar zichzelf?

En wat doe ik?

In die stilte?

 

Ik denk nog eens

aan hen

omdat het mij

ontroerde

dat er nog geen stilte was

en zij zo spraken

over stilte

 

Dag 2

Ik geef vorm aan dat

wat helemaal geen vorm wil hebben

 

Dat wat niet van mij is

maar waar ik van ben

 

Waarvan ik ben

 

Valt keer op keer uit elkaar

nadat ik het

keer op keer

mijn vorm gaf

 

Afgedwongen met mijn handen

die zo graag willen

maar de kracht niet krijgen

van dat wat niet van mij is

maar waar ik van ben

 

Waarvan ik ben

 

Dag 3

Vrouwen plakken

als goedhoud folie

aan elkaar

in mijn verwachting

 

Onoverkomelijk

uit angst

via mijn ogen

ergens anders

omheen gebonden

te worden

 

Zoals om mijn verwachtingen

of die van henzelf

 

Om die dan vervolgens

goed te moeten houden

 

Dat plakt en plakt en plakt

meer aan elkaar

hoe langer je ernaar kijkt

 

Met trekkende ogen,

met duwende ogen

of hoopvolle ogen

 

Het maakt niet uit

Reacties